Opnieuw
Nederlandse winnaar VPRO Joris Ivens Award
Aanvankelijk
trokken vooral de in het wit gestoken dames die champagne schonken
de meeste aandacht. Ze deden dat immers vanuit een op hun hoofd
bevestigde fles. Maar toen rond half negen de juryleden en genomineerden
werd gevraagd hun plaatsen in te nemen, richtten alle blikken
in Paradiso zich op het podium. Voordat het grote swingfeest
zou beginnen moesten er immers nog wat prijzen uitgereikt worden.
Festivaldirecteur
Ally Derks opende het officiële gedeelte door iedereen te bedanken
die had meegeholpen het grootste documentaire festival ter wereld
(meer dan 200 films, meer dan 65.000 toeschouwers) tot een goed
einde te brengen. Waarop spreekstalmeester Aldith Hunkar het
woord overnam. Ze zal opdracht gekregen hebben het kort te houden,
want in sneltreinvaart werden de prijswinnaars naar het podium
gehaald.
Winnaar
van de Fipresciprijs werd de Amerikaanse docu Hybrid van Monteith
McCollum. Het grote publiek kan het er niet mee eens zijn, want
deze film over genetische manipulatie van graankorrels werd
als een van de slechtste beoordeeld. De vier bovenste plaatsen
op die lijst met publieksfavorieten waren voor Nederlandse producties:
Na de Lente van 68, Hollandse Helden, Achter Gesloten Ogen en
Desi. Toen alle ruim 12.000 stemmen waren geteld bleek het bioscooppubliek
Desi van Maria Ramos de beste film van het festival te vinden.
De
Zilveren Wolf voor beste videoproductie ging naar de Italiaanse
documentaire Jung (Guerra) Nella Terra Dei Mujahedin van Alberto
Vendemmiati en Fabrizio Lazzaretti. De makers van deze soms
schokkende documentaire over een hospitaal voor oorlogsslachtoffers
in Afghanistan waren alweer aan het draaien (ditmaal in Afrika),
zodat hun producent het speldje en de cheque van 10.000 gulden
in ontvangst nam.
Het
was de laatste Zilveren Wolf die op het IDFA zal worden uitgereikt.
De grenzen tussen film en video vervagen. Verschillende producties
in de filmcompetitie zijn op video geschoten en later opgeblazen
naar 35 mm. Zodat beide disciplines - voor zover daarvan al
sprake is - vanaf volgend jaar inelkaar geschoven worden.
Het
officiële gedeelte werd afgesloten met de uitreiking van de
Speciale Jury Prijs (voor Keep the River on Your Right van broer
en zus Shapiro) en de VPRO Joris Ivens Prijs. In een rommelige,
maar amusante aankondiging maakte de zeer slecht Engels sprekende
Russische juryvoorzitter Victor Kossakovsky, geholpen door Hunkar,
de winnaar bekend. Het beeldje en de 25.000 gulden waren voor
De zee die denkt van Gert de Graaff. Dat Hunkar zijn film even
daarvoor had aangekondigd als De Zee Die Zingt was de opgetogen
De Graaff toen ongetwijfeld alweer vergeten. Zoals hij ook weinig
aandacht zal hebben geschonken aan de tamelijk stupide toevoeging
dat een van de juryleden zich had geërgerd aan het vele roken
in zijn film.
De
jury roemde de creatieve manier waarop de film de kijker betrekt
bij het verhaal, en onderving kritiek als zou de documentaire
geen documentaire maar een drama-film zijn, met de woorden:
"Hoewel in deze film fictieve elementen zijn gebruikt, is het
niettemin een documentaire over perceptie." Waarvan akte.
Gerhard
Busch - VPRO, 30-11-2000